گفتاری در مطالعات پسااستعماری و ضرورت گسترش آن در جوامع غیرغربی

مطالعات پسا­استعماری یکی از حوزه­های مطالعاتی جدید درباره­ی مسائل کشورهای غیر غربی و فرهنگ آنهاست. این نگرش انتقادی در تعریفی اجمالی به مجموعه­ای از رهیافت­های نظری اشاره دارد که با تاکید بر پیامدهای استعمارگران به تحلیل گفتمان استعماری می­پردازد. نظریه و نقد پسااستعماری بیش از هر چیز به تحلیل گفتمان استعماری و به چالش کشیدن سوژه­ امپریالیستی و هژمونی انسان غربی مربوط می­شود. است .به طور کلی مطالعات پسااستعماری تلاشی متن­محورانه در جهت وارونه­سازی چشم انداز غربی به دیگری غیرغربی است. دامنه­ی وسیع موضوعات مورد علاقه­ی مطالعات پسااستعماری از نظریه و نقد ادبی تا مطالعات اقتصاد سیاسی، پژوهش درباره­ی حکومت­های استعماری، مسئله­ی هویت و مطالعات فرهنگی و....؛ را در بر می­گیرد. در این مقاله تلاش می­شود تا از رهگذر بررسی مطالعات پسااستعماری به این امر پرداخته شود که این دسته از مطالعات دارای چه ضرورت و نیز الزامی برای گسترش و تعمیق در جوامع غیرغربی همچون ایران هستند.